ما اگر عاشق و رسوای دل شیدائیم

ما اگر ماه و نسیم شب بی فردائیم

ما اگر عاشق و دلبسته این پروازیم

ما اگر زنده نفس با تن این شبهائیم

ما اگر خون شقایق به دل خود داریم

ما اگر شیوه رندان بلا کش داریم

ما اگر خاطره ی خوش داریم

پس چرا تنهائیم.........؟

ما ااگر عاشق و دلباخته ایم

ما اگر انسانیم، اگر از بوی محبت اثری یافته ایم

پس چرا بیماریم........؟

ما اگر هر روز به سوی دل هم در راهیم

ما اگر حال و هوای شب یلدا داریم

ما اگر بنده حافظ، ما اگر خاک ره سعدی و پروین

ما اگر عاشق مولانائیم

پس چرا نالانیم........؟

ما اگر لیلی و مجنون همین امروزیم

ما اگر دلبر خونین جگر این راهیم

پس چرا تنهائیم.........؟

       ما چنینیم که باید باشیم ؟؟؟       

   (به یاد داشته باشید که امروز طلوع دیگری ندارد)

 بگذارید که لبخند در قلبتان بارور شود و سپس از دریچه ی چشم هایتان به دنیا بتابد

نوشته شده توسط: غریبه آشنا

نوشته شده توسط: غریبه آشنا

اهل دانشگاهم     
روزگارم خوش نیست
ژتونی دارم    
       خرده عقلی    
          سر سوزن شوقی
 

اهل دانشگاهم پیشه ام گپ زدن است
گاه گاهی می نویسم تکلیف     
                  می سپارم به شما
                         تا به یک نمره ناقابل بیست   
                         که در آن زندانیست   
                         دلتان زنده شود
چه خیالی چه خیالی میدانم    
گپ زدن بیهوده است
خوب میدانم دانشم بیهوده است
اوستاد از من پرسید       
              چقدر نمره ز من می خواهی
من از او پرسیدم                دل خوش سیری چند

اهل دانشگاهم      
قبله ام آموزش
      جانمازم جزوه          
          مشق از پنجره ها میگیرم
همه ذرات وجودم متبلور شده است
درسهایم را وقتی می خوانم     
              که خروس می کشد خمیازه
                          مرغ و ماهی خواب است

خوب یادم هست      
مدرسه باغ آزادی بود
درس بی کرنش می خواندیم     
            نمره بی خواهش می آوردیم
تا معلم پارازیت می انداخت      
             همه غش می کردیم
                   کلاس چقدر زیبا بود و معلم چقدر حوصله داشت
درس خواندن آنروز       
مثل یک بازی بود
کم کمک دور شدم از آنجا        
بار خود را بستم
عاقبت رفتم در دانشگاه         
            به محیط خشن آموزش
                   و به دانشکده علوم سرایت کردم   
رفتم از پله کامپیوتر بالا
            چیزها دیدم در دانشگاه
                  من گدایی دیدم در آخر ترم          
                                  در به در می گشت
                                        یک نمره قبولی می خواست

من کسی را دیدم        
       از دیدن یک نمره ده
             دم دانشگاه پشتک می زد
شاعری دیدم         
     هنگام خطابه    
          به خرچنگ می گفت ستاره
                   و اسید نیتریک را جای می می نوشید
همه جا پیدا بود          
         همه جا را دیدم
بارش اشک از نمره تک          
جنگ آموزش با دانشجو
حذف یک درس به فرماندهی کامپیوتر
فتح یک ترم به دست ترمیم       
قتل یک لبخند در آخر ترم
همه را من دیدم      
         من در این دانشگاه در به در و ویرانم
         من به یک نمره نا قابل ده خشنودم          
         من به لیسانس قناعت دارم
               من نمی خندم اگر دوست من می افتد
               من نمی خندم اگر نرخ ژتون را دو برابر بکنند
                                    و نمی خندم اگر موی سرم می ریزد

من در این دانشگاه             
در سراشیب کسالت هستم
خوب می دانم استاد          
کی کوئیز می گیرد
برگه حذف کجاست             
سایت و رایانه آن مال من است
تریا،نقلیه و دانشکده از آن من است
ما بدانیم اگر سلف نباشد          
                 همگی می میریم
و اگر حذف نباشد        
                 همگی مشروطیم

            نپرسیم که در قیمه چرا گوشت نبود
            کار ما نیست شناسایی مسئول غذا
            کار ما نیست شناسایی بی نظمی ها
            کار ما شاید اینست که در مرکز پانچ
            پی اصلاح خطا ها برویم

نوشته شده توسط: غریبه آشنا

نوشته شده توسط: غریبه آشنا

وقتی دلم واست تنگ میشه

 میرم پشت ابرا و گریه میکنم

پس هر وقت دیدی داره بارون میاد

بدون که دلم واست تنگ شده

نوشته شده توسط: غریبه آشنا

نوشته شده توسط: غریبه آشنا