درونم انگار
چیزی جامه بی تابی می پوشد
چیزی مثل
اشک های شبانه قایق های بی دریا
وقتی از لای انگشتانم تِک تِک
کودکیم می چکد
چراغ جادو گم شده ام
همه دروغ دنیا
رقاص چشمانم شده
انگار بیهودگی
هم شانه سحرم می خندد
حیف شده
همه رؤیاهای هستی من
شاعری نرم است که
چهره ای کوچک را به دلم
سنجاق می کند
نمی دانم
نمی دانم
باید دوست داشته باشم
یا عاشق شوم این لحظه های خاکستری....

نوشته شده توسط: غریبه آشنا

 

اولین بار....اولین بار...

اولین دل دل دیدار..

اولین شب...

اولین تب...

سرفه های خشک سیگار...

زنگ آخر زنگ غیبت...

وقت خوب زیر بارون...

زنگ نور و سایه...امتحان بوسه باران

اولین بار.. اولین بار....آخرین فرصت ما بود...

کشف طعم بوسه ی تو...

مثل کشف یخ وآتش...

کشف بی مرگی و ایثار...کشف گستاخی آرش..

اولین دروغ ساده...اولین شک بی اراده...

وحشت سر رفتن از عشق....گریه های سر نداده....

...اولین بار... اولین بار...

اولین نامه ی کوتاه در شبی ساکت و سیاه

خطی از دلواپسی ها.....از من و تو تا خود ما...

اولین بغض حسادت....کنج دنج شب عادت....

بستری از درد و از یاد ...تا ضیافت ...تا عیادت...

اولین بار...اولین بار....آخرین فرصت ما بود....

نوشته شده توسط: غریبه آشنا

 

در کنار ساحل نشسته بودم که ناگهان کبوتری آمد وگفت: به عزیزترین دوستت نامه نمی نویسی؟ گفتم قلم ندارم گفت با پر من بنویس. گفتم جوهر ندارم !! گفت با خون من بنویس .
گفتم دفتر ندارم ؟! گفت در قلب من بنویس .
و سر انجام در قلب کبوتر عشق نوشتم :

هر گز فراموشت نمی کنم

نوشته شده توسط: غریبه آشنا